Als fan van het fantasy genre lees ik vaak over helden, anti-helden, vreemde wezens en meer onguur spul in duistere omgevingen. In een beschrijving van een persoon, wezen of omgeving wordt dan regelmatig het bijvoeglijk naamwoord illuster gebruikt. Het vreemde daaraan is echter dat dit in principe nergens op slaat. Er zijn immers vele synoniemen voor dit woord te vinden, alle jammer genoeg even vaag: beroemd, uitstekend, uitnemend, uitzonderlijk, doorluchtig, notable, verheven, gedistingeerd etc.
Meestal verkeert de held in illuster gezelschap (waarmee eigenlijk het tegengestelde bedoeld wordt omdat hij/zij zich in obscuur gezelschap bevindt). Maar een illuster persoon kan dus van alles zijn en het gebruik van illuster in een dergelijke samenstelling voegt nauwelijks iets toe. Ik kan me nog minder voorstellen bij een illuster wezen, maar wat moet ik me in godsnaam voorstellen bij een "illustere omgeving"?
Vreemd dat sommige woorden zo compleet uit hun verband en betekenis getrokken worden alleen omdat het wel spannend of versierend klinkt. Alhoewel: dit verschijnsel bestaat in dichtende of verhalende vorm al sinds de Griekse oudheid, bekend onder de term "epitheton ornans", veelvuldig gebruikt door onder andere Homerus...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten